Przeczytałam ostatnio historię dwóch znanych pisarzy irlandzkich, którzy lubili razem pijać w tamtejszych pubach. A, że pijali dużo i często to też zwykle po takim spotkaniu miewali problemy z trafieniem do swoich domów. I tak w końcu jeden z nich, poirytowany pomyłkami sąsiada, pomalował swoje drzwi na czerwono, aby odznaczały się nawet po kieliszku. A ten drugi, aby nie być gorszym, zrobił to samo, tylko użył zielonej farby. Tak ponoć rozpoczęła się moda na kolorowe frontowe drzwi, których pełno w Wielkiej Brytanii. Inna historia mówi, że kolorowe drzwi to efekt zapobiegliwych żon, które miały dosyć, że ich pijani mężowie w drodze do domu, trafiali omyłkowo po zmroku, do domów seksowniejszych sąsiadek. Mocne kolory miały pomagać pijanym panom w rozpoznawaniu swoich drzwi i wyeliminowały ten, jakże zabawny błąd.
O angielskich drzwiach mogłabym pisać jeszcze długo (sami zobaczcie TUTAJ, TUTAJ i TUTAJ), ale dzisiaj chciałam pokazać Wam mały szczegół znajdujący się na angielskich drzwiach. Kołatki, bo o nich mowa, stają się chyba moją kolejną małą angielską obsesją. Ten mosiężny dodatek do drewnianych drzwi, nie tylko daje donośny dźwięk informujący domowników o przybyciu gości, ale również pełni funkcję dekoratorską.
-.-
Kołatki nie są niczym nowym, bo już w Egipcie można było je spotkać, mimo, że pewnie nosiły inne nazwy. Jednak dopiero średniowiecze przyniosło zróżnicowanie kołatek do drzwi, które przybierały różne kształty, a ich wielkość świadczyła o bogactwie danego domostwa. Wierzono również, że kołatki w kształcie głowy lwa, sfinksa, gargulca czy psa, odstraszały od domu wszystkie złe duchy.
Przez lata kołatki podkreślały styl, w jakim był utrzymany cały dom, a materiał z jakiego były zrobione, świadczyły o statusie rodziny mieszkającej za drzwiami, a nawet o zawodzie jaki wykonywali mieszkańcy danego domu. I tak podkowa wisiała u kowala a but u szewca. Po średniowiecznych żeliwnych głowach drapieżnych kotów przyszedł czas na barokowe subtelne kołatki w kształcie damskiej dłoni, łyżki czy serca. Coraz częściej żelazne kołatki zastępowane były złotymi lub pozłacanymi abstrakcyjnymi kształtami. Wraz z rozwojem tradycji pisania listów i poczty, kołatka była wbudowywana w otwór na drzwiach, gdzie wrzucane są listy. Współcześnie w środek tradycyjnej kołatki wpuszczany jest wizjer lub nawet dzwonek do drzwi.
-.-
Kołatki mają coś w sobie, coś, co sprawia, że wciąż wybierane są chętniej niż elektryczne dzwonki. W starych domach, szczególnie na angielskich wsiach, gdy trzeba wymienić drzwi, to przewiesza się oryginalną kołatkę, aby zachować ten, często najstarszy, element domu. Dzisiaj pewnie to moda sprawia, że ludzie prześcigają się w różnorodności kolorów frontowych drzwi i kształtu kołatek, ale mi to nie przeszkadza w zachwycie nad nimi.
Kołatki, którym zdjęcia zrobiłam ostatnio, pochodzą z miasteczka Sandwich w hrabstwie Kent. Przywitajcie je gromkimi brawami 😉
* Irlandzki napis znajdujący się na kołatce na pierwszym zdjęciu „Céad Míle Faílte” oznacza „Witam po tysiąckroć”. A przedstawia ona Pierścień Claddagh – pierścień noszony jako symbol przyjaźni lub małżeństwa w Irlandii od XVII wieku.
