Dzisiejszy post, czyli dwujęzyczność pięciolatka, jest kontynuacją mojego prywatnego projektu, w którym obserwuję rozwój języka polskiego (jako języka drugiego) u mojej, dzisiaj pięćipółletniej, córki. Pierwsza część DWUJĘZYCZNOŚĆ DWULATKA, i kolejne: DWUJĘZYCZNOŚĆ TRZYLATKA, DWUJĘZYCZNOŚĆ CZTEROLATKA powstały rok, dwa i trzy lata temu.
Przyjmuje się, że za pięćdziesiąt lat używanie pisma odręcznego będzie znikome. Większość rzeczy będziemy zapisywać na klawiaturze komputera, smartfona czy tableta.
Zadania domowe, z jakimi powracają dzieci ze szkoły, stały się ostatnio gorącym tematem poruszanym przez rodziców, psychologów i samych nauczycieli.
We Wrocławiu nie byłam od czasów studiów, a właściwie to może byłam, ale wtedy rodzaj wizyty był całkiem inny. Gdzieś pomiędzy krasnalami i Odrą piłam na rynku głównym, ciemne piwo w smaku przypominającym palony karmel.
Myślałam, że wiem dużo o dziecięcych przyjęciach urodzinowych. Jak każdy z nas bywałam i celebrowałam urodziny swoje i znajomych.
Moje czytelnicze plany powakacyjne wcielamy z wielkim sukcesem w życie. Ostatnio dużo u nas naukowych pozycji czytelniczych, takich dla dzieci ma się rozumieć.
Zwykle z początkiem roku szkolnego obserwuję znaczy wzrost demonizowania polskich placówek edukacyjnych w Wielkiej Brytanii.
