Dzisiaj będzie o marzeniach, a właściwie o takim jednym, które spełnia się gdzieś obok mnie, a ja mam szczęście być tego jakąś cząstką malutką. O marzeniu, które czasami zabiera sen i powieki oddaje ciężkie nad ranem, o litrach wody przelanej w butelki, kapslach i o zapachu chmielu i potu.
Kawał czasu od ostatniego UKradkiem czytane i mimo że to już czerwiec, to wypada mi napisać, że to pierwsze moje zestawienie polskich blogerów w UK w tym roku.
Dwujęzyczność to nie CZARY
Każdego dnia rodzic dziecka dwujęzycznego zmierza się z mitem mówiącym, że dzieci niczym gąbki chłoną języki obce. A to nie do końca prawda.
Jedno z częstszych pytań jakie słyszę, to czy zamierzam wrócić. Bo teraz po „Brexicie” to prawie oczywiste, że Polacy żyjący w Wielkiej Brytanii, pakują masowo walizki i wracają z podkulonym ogonem, do domów chciałabym dodać.
Mit bogatego Polaka pracującego w UK powoli odchodzi w niepamięć. Mijają czasy, gdy za funty leżące na brytyjskich ulicach budowało się wille w Polsce.
Czasami krzyczę na nią w złości. Zmykam ją w pokoju, zostawiam z tymi łzami na policzkach i rękawach. A ona woła, abym kolejny raz odgadła o czym myśli.
Szczepienia dzieci to temat bardzo delikatny i potrafiący przysporzyć bólu głowy niejednemu rodzicowi. Szczególnie Polscy rodzice w Anglii często czują się zagubieni pomiędzy niezrozumiałymi skrótami medycznymi i niejasną opieką ze strony GP.
