To miał być jeden z tych tekstów, w którym można się dowiedzieć czegoś o życiu w Anglii. O tym, że posiadając jednego funta w kieszeni, możesz kupić pizzę, litr mleka, frytki w maku lub kiść bananów.
Zwykle nie przynoszę pracy do domu, ale tym razem robię wyjątek.
Jesteśmy drogowskazami, takimi znakami na drodze naszych dzieci. Patrzą na nas tymi wielkimi oczami, czasami słuchają, ale tak naprawdę to uczą się kopiując nasze zachowanie.
W życiu nie sądziłam, że będę pisać posta zakupowego. Ale znamy się już trochę i myślę, że mogę się przyznać, że tak jak każda kobieta uwielbiam zakupy.
Koniec zawsze wygląda tak samo. Na stole zostaje jedno ziarenko, jak maku malutkie, całe czarne od żalu.
To nie będzie post o trudnych rozmowach z nastolatkami, którzy nie chcą słuchać swoich rodziców. Chociaż pewnie jakieś przełożenie długoterminowe się tu znajdzie.
Oddychaj, oddychaj głęboko. Zbierz w sobie siłę, odwagi poszukaj, poproś o pomoc. Rzeczy nie zmienią się same, ale sama dasz radę je zmienić.
Wstań wcześnie rano, prawą nogą koniecznie, dokończ wszystkie rozpoczęte sprawy, spłać długi wdzięczności, pozbądź się ciężaru, kurzu z czekających na ciebie książek.
