Można tu znaleźć wszystko od gwoździ, pralki, używanej bielizny po suknie ślubne i pierwsze wydanie legendarnego playboya. Mowa o Charity Shops, które w Anglii są tak znane, jak nasze polskie, poczciwe lumpeksy czy ciucholandy. Z tą różnicą, że o ile w Polsce ludzie mają wciąż pewną blokadę wstydu i niechęci zakupów w secondhandach, tak na wyspach Charity Shops cieszą się ogromną popularnością. Za grosze, pomagając innym, można się obkupić.
Na najlepsze wyprawy po Charyty Shops zabiera mnie Monika. Pytam się jej skąd masz taką super sukienkę, ona do mnie, że z charity, pytam skąd buty, a ta na to, że z charity, marynarka też z charity. O torebkę już nie pytam, bo po co? A ja idę i szukam i nic nie umiem znaleźć. Więc ostatnio wyprosiłam ją, aby mnie zabrała. No i spotkałyśmy się chyba w czwórkę, aby zapolować na okazję. Trzeba się uczyć od najlepszych myślę, w grupie siła. Wchodzimy, dziewczyny płynnie rozeszły się po ciasnym sklepie i szybko zaczęły prześlizgiwać palcami pomiędzy wieszakami z numerem 12. A ja, jak zwykle idę i szukam i nic nie umiem znaleźć.
Monika mówi, że wybierając ciuchy najpierw należy wybrać rozmiar, chwytać tylko za kolor, który nas interesuje. A później myśleć czy ma się do czego to założyć. Jeśli na wszystko opowiemy tak, to można brać w ciemno. No to staję przed wieszakami, ale w moim rozmiarze to tylko worki na kartofle. Więc wycofuję się z ubrań dla siebie i idę na ubrania dla dzieci, tam zawsze wszystkie rozmiary prezentują się o niebo lepiej.
Monika woła przez pół sklepu, że znalazła super top, nosz kurcze, przed chwilą na to patrzyłam i wydawało mi się okropne, a na niej leży idealnie. I tylko dwa funty. Później widziałam jeszcze jak przy kasie kasowała do tego marynarkę i sukienkę w kwiatki. Pociesza mnie tylko to, że to dopiero pierwszy sklep, że jeszcze pięć przed nami. Mówią, że dzisiaj była dostawa nowości, więc jest i dla mnie szansa. Koleżanki lecą przodem z siatkami do połowy pełnymi. Mam nieodparte wrażenie, że lecą na oślep i nawet z zamkniętymi oczami dokładnie wiedzą, w którą alejkę w sklepie skręcić, żeby dorwać okazję. Więc staram się ich dogonić. A tu zatrzymuje mnie talerzyk, srebrna łyżeczka, torba na ramię, której nie mogę kupić, bo przecież i tak będę chodzić w mojej starej.
Wchodzimy do sklepu z fajnymi sukienkami, tak mówią, ale dla mnie nic nie ma. Monika wyciąga suknie balową. Wyobrażacie sobie, ba-lo-wą? Mówi, że to nie balowa, tylko na imprezy. Nosz kurde, impreza to prawie jak bal. Mówi do mnie mierz, ja mówię zwariowałaś, Monika mówi idealna dla Ciebie, ja mówię nie mój kolor. Ona napiera, że mam kupić, mówię, że nie mam butów do niej i że wolę większy dekold. W końcu mnie przekonuje, mierzę, nosz kurde, leży jak trzeba i w sumie kolor spoko, kiedyś lubiłam więcej niż czerń. Kupiłam, takiej dumy od dawna nie czułam.
W drodze powrotnej do domu byłam lżejsza o siedem funtów, ale za to kupiłam do tej balowej sukienki jeszcze coś dla córki i koszulkę i coś jeszcze tylko nie pamiętam. Powtórka za jakiś czas. Ponoć w wakacje zaczynają się przeceny. Wyobrażacie sobie, przeceny w charity? Chyba będą nam dopłacać do zakupów.
Siedzę w pracy, dostaje smsa, Monika wysyła mi zdjęcie bluzek i pyta czy ma brać, bo mój rozmiar i mój kolor. Ufam, co mi pozostaje. Królową okazji nigdy nie będę, ale za to mam własną fashion girl, która ubiera mnie osobiście.
(Dzięki Monia, wiesz, że bez Ciebie….)
Jeśli interesują Was konkrety na temat Charity Shops to zajrzyjcie poniżej. Już nie chciałam powielać informacji, chociaż miałam taki pomysł początkowo. Ktoś to już zrobił przede mną.
