Jeśli mnie zapytacie, czy jest jakaś rzecz, której żałuję z czasów w mojej młodości, to odpowiem Wam bez wahania, że to właśnie nauka (dokładniej nie nauka) języków obcych. W szkole uczyłam się dobrze, z kilku przedmiotów nawet świetnie mi szło, ale jakoś z nauką języka angielskiego nigdy nie było mi po drodze. Miałam kilku zdolnych nauczycieli, chodziłam na korepetycje swojego czasu, kuzynka próbowała mi coś nawet do głowy wkładać, ale jakoś nigdy język obcy nie był moim priorytetem. Skupiałam się na polskim i tak trafiłam na polonistykę i dopiero mój wyjazd do Anglii, kilka lat temu, otworzył mi oczy i pozostawił taki ogromny żal językowy.
Dzisiaj posługuję się angielskim komunikatywnie i bez wstydu, mimo że wciąż mam problemy ze słownictwem specjalistycznym czy tłumaczeniami. Często wyręczam się innymi jeśli chodzi o dokumenty czy sprawy podatkowe i bankowe. Ale lubię angielski jako zjawisko językowe, interesuje mnie jego użycie i ciekawostki z nim związane.
Ostatnio pomyślałam sobie, że gdyby tak móc określić i podać TRZY najważniejsze słowa angielskie, które są niezbędne dla każdego Polaka przyjeżdżającego do Anglii, to co to by było. Początkowo zastanawiałam się, jakie wyrazy są dla mnie kluczowe i znaczące. Słowa, bez których początki nauki i komunikacji międzyludzkiej są bardzo ciężkie. Wymyśliłam takich słów kilka i podam je Wam na końcu, aby nie psuć zabawy. Tymczasem, zaprosiłam do wysiłku umysłowo słownego kilka przypadkowych osób, na jednej z grup facebookowej. Zobaczcie, jakie były odpowiedzi i co dla innych wydaje się wręcz konieczne do komunikacji z Anglikami.
POLSKIE LUDZIE
Tak roboczo nazwałam grupę osób, których odpowiedzi oscylowały wokół szeroko pojętej polskości i języka polskiego. To osoby, które za koniecznym uznają informowanie świata, że oni sami nie są tubylcami i nie rozumieją niczego. Jestem jednak pełna podziwu za odpowiedzi typu Say again please i Can you repeat, bo to znaczy, że jest nadzieja i chęć porozumienia ludzkiego. A to oznacza, że jest szansa na naukę obcego języka. Hura!
KULTURA MUSI BYĆ
W tej grupie zafascynowała mnie znajomość etykiety angielskiej. Taki szacunek nas Polaków do obcych zasad językowych, brawo! Możemy nie znać języka, ale kultura wypowiedzi musi się zgadzać. Niektórzy trochę z ironią podawali to ukochane przez wszystkich please i trochę ich rozumiem. Bo często ja sama mam dosyć tego sztucznego mydlenia, słodkości i poprawności politycznej. To taka grupa osób, która szanuje drugiego człowieka, jest uprzejma, fajni ludzie, fajne odpowiedzi.
SZYBCY I WŚCIEKLI
A to odwrotność grupy poprzedniej, osoby idące na łatwiznę umysłową. Zaczynając tę zabawę wiedziałam, że odpowiedzi z fuckiem będzie od groma i tak też się stało. Ja sama nie mam nic przeciwko przekleństwom, jeśli ich użycie jest uzasadnione. Sama nie raz Was szkoliłam jak przeklinać po angielsku. W grupie tej znalazły się osoby ze specyficznym poczuciem humoru i pewnością siebie. Wyznają oni pewnie zasadę, która mówi, że lepiej głośno przeklinać niż być cichym skurwysynem. Ależ na litość boską, ile można?! 😉
TYM SIĘ WSZYSTKO NALEŻY
Grupa odpowiedzi, którą darzę najmniejszą sympatią, gdyż uderza w głupie stereotypy i ukazuje nas samych w złym świetle. Lubię żarty, poważnie, ale takie inteligentne i sprytne. Muszę jednak zauważyć, że ten appointment daje mi wiarę, że jednak Polacy w UK chcą czegoś więcej od życia tutaj, że to nie tylko praca, robota, benefity, kasa i pieniądze. Czyżby to pomoc medyczna i umówienie wizyty z angielskim lekarzem? 😉 (chyba tylko emigranci zrozumieją ironiczny wydźwięk tego ostatniego stwierdzenia)
LOGICZNIE RZECZ BIORĄC
Odpowiedzi, które najwięcej mówią nam o człowieku za nimi. Niesamowita przejrzystość charakterów nam się tutaj rysuje, właściwie chciałoby się napisać, że całe historie życiowe i rodzinne poznajemy w tych trzech wyrazach. Tak niewiele słów w Work- Home- Plane, a ile treści! Czujecie to? Albo: Hoover- Mop- Please! No genialne w swoim dramatycznym codziennym wydźwięku.
MOI BOHATERZY
I już na sam koniec, trzy odpowiedzi, których zapomnieć się nie da. Które powiedzą więcej niż tysiąc słów i każdy kto to słyszy, może czytać z nich jak z otwartej księgi. Zostawiam Was na chwilę refleksji i zadumy:)
