Zacznij tak po prostu, od zwykłego cześć lub jak się masz, to dużo ważniejsze niż kolor tuszu i rodzaj papieru. Napisz ręcznie, aby wiedziało kiedy miałaś wątpliwości w pisaniu, kiedy przerwa na kawę lub papierosa, a kiedy pośpiech i zmęczenie ręki. Napisz mu o sobie, o tym, że dziś jesteś zła na nie, że nie masz już sił, że masz już dosyć. Że głowa pęka, kręgosłup boli i nogi odmawiają posłuszeństwa. Napisz, że bycie rodzicem cię chwilowo przerasta, że nie jadłaś ciepłego obiadu od miesięcy i nie przeczytałaś żadnej książki od roku. Że zgubiłaś się gdzieś pomiędzy nocnikiem a kaszką z mlekiem.

Napisz, że kochasz pomimo, ponadto i stale, że jest całym światem i życiem, ale czasami jest ale, z którym nie radzisz sobie za dobrze. Napisz, że masz ochotę zasnąć na dłużej niż chwilę, pochodzić boso po trawie bez ogona za sobą i mieć ręce wole by chwycić w nie własną ciężką głowę. I że ma przestać płakać jak dziecko, mimo, że dziecko.

A potem wsadź list w kopertę i wyślij na swój adres. A gdy emocje już opadną, to przeczytaj mu do ucha, gdy po walce ze zmęczeniem zaśnie.

To dużo lepsze niż zostawić je w gorącym samochodzie, skatować na śmierć, zakrzyczeć do łez…